W pracy lekarza – a w medycznej aktywności badawczej w sposób szczególny – praktyka kliniczna jest niezwykle istotna. Wiem o tym, ponieważ kolejno zdobywane specjalizacje (choroby wewnętrzne I i II st., transplantologia, hematologia) wiązały się przecież z kontaktem z pacjentami. Właśnie praca z chorymi pozwala z jednej strony na weryfikację kwalifikacji, a z drugiej strony – stanowi prawdziwe spełnienie powołania lekarskiego, którego celem jest zawsze dobro i zdrowie naszych pacjentów. Szczera rozmowa z badanymi umożliwia nie tylko nawiązanie dobrych relacji, które są potrzebne do zaproponowania skutecznej terapii, ale również pozwala na nieustanne pogłębianie własnego doświadczenia. Każdy chory jest przecież zawsze indywidualnym przypadkiem.
Kiedy więc pojawiają się przede mną nowe wyzwania kliniczne staram się je podejmować w imię dobra powierzonych mi chorych, ale zarazem zawsze zadaję sobie pytanie: czego nowego nauczę się dzięki rozmowom z moimi pacjentami? Oddział Transplantacji Szpiku (OTS), którym mam przyjemność kierować jest dla mnie możliwością klinicznego spełnienia i odnajdywania coraz bardziej interesujących odpowiedzi na to pytanie…
